SON DAKİKA

Haber Oku

Resmin büyük halini görmek için tıklayın

16 Ekim 2025 - 11:57 'de eklendi ve kez görüntülendi.
HABER HAKKINDA GÖRÜŞ BELİRT
YASAL UYARI! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen kişiye aittir.

Ben Hatice henüz..

O gece Hatice yatağa uzandığında yorgunluktan gözleri kapanmak üzereydi. Eşinin gidişiyle evin içinde bir sessizlik vardı ama bu kez yalnız değildi; kayınbabası misafirdi. İçinde hafif bir tedirginlik, belki de alışılmadık bir durumun verdiği gerginlik vardı. Uykusu hafifti.

Bir anda kapının kolu sessizce döndü. Yüreği hızla çarpmaya başladı. “Acaba yanlış mı duydum?” diye düşündü. Kapı aralandı. Işığın ince bir çizgisi odaya süzüldü. Hatice’nin kalbi ağzına geldi, nefesini tuttu.

Ama içeri giren, kayınbabası değil… eşiydi.

Beklenmedik Dönüş

Hatice yatağından doğruldu, gözlerine inanamadı.
“Sen… sen erken mi döndün?” dedi şaşkınlıkla.

Eşi gülümsedi, “Yolu yarıda bıraktım, içime sinmedi seni yalnız bırakmak,” dedi. Yorgun ama huzurlu bir ifadeyle yanına geldi. Hatice’nin yüzündeki şaşkınlık yavaş yavaş yerini sevinç ve rahatlamaya bıraktı.

“Ben de… sen gidince çok huzursuz olmuştum,” diye fısıldadı Hatice.
“Biliyorum,” dedi eşi, “babamla konuştum, o da merak etmiş seni. Sabah erken kalkıp köye gidecekmiş zaten.”

Hatice’nin gözleri doldu. O an, içinde bir sıcaklık hissetti. Eşinin onu düşündüğünü, yalnız kalmasın diye babasını çağırdığını, sonra da içinin el vermeyip geri döndüğünü anlamıştı.

Güvenin Sessiz Gücü

Sabah olduğunda, güneş perdelerin arasından odaya süzülüyordu. Kayınbabası mutfakta çay demliyordu, Hatice de sessizce kahvaltı hazırladı. Eşi, masaya otururken gülümsedi:
“Baba, senin sayende Hatice yalnız kalmadı, ama ben de dayanamadım, erken döndüm.”

Kayınbaba tebessüm etti, “Ne güzel işte, gençsiniz, birbirinize alışkınsınız,” dedi.

O an Hatice’nin içinde bir huzur yayıldı. Kısa süreli bir korku, yanlış anlaşılabilecek bir anı, yerini güvene, sevgiye bırakmıştı. O sabah kahvaltı masasında üç kişi de sessizce gülümsüyordu.

Son

O günden sonra Hatice, yalnız kalmaktan korkmadı. Çünkü biliyordu ki sevgi, mesafeleri aşan bir bağdı.
Eşi ne kadar uzaklara gitse de, kalpleri hep yan yanaydı.
Ve bazen, bir kapı aralanışı bile insanın içinde büyük bir güven duygusunu yeniden uyandırabiliyordu.

POPÜLER FOTO GALERİLER
SON DAKİKA HABERLERİ
SON DAKİKA